Κινητικές δεξιότητες και οφέλη του περπατήματος χωρίς παπούτσια
Υπάρχουν 206 οστά στο σώμα. Αυτά τα οστά συγκρατούνται μαζί και μπορούν να κινηθούν μέσα στο χρόνο και το χώρο χάρη σε ένα νευρικό σύστημα που ελέγχει πάνω από 600 μυς. Ωστόσο, ένα μέρος του σώματος τα ελέγχει όλα όταν μιλάμε για περιπλοκότητα και πολυπλοκότητα: το πόδι.
Το ανθρώπινο πόδι αποτελείται από 26 οστά. Διπλασιάστε το για δύο πόδια, και συνειδητοποιείτε ότι από τα 206 οστά στο σώμα, τα 52 βρίσκονται στα πόδια, το 25% του συνολικού αριθμού των οστών. Αυτά τα 26 οστά σε κάθε πόδι αποτελούν 33 αρθρώσεις, οι οποίες κινούνται και σταθεροποιούνται από περισσότερους από 20 μυς. Τα πόδια λοιπόν είναι πολύ περίπλοκες κατασκευές!
Το πόδι έχει επίσης την τάση να είναι ευαίσθητο, καθώς υπάρχει ένα τεράστιο δίκτυο νευρικών απολήξεων που είναι ενσωματωμένες στο δέρμα στην πατούσα. Αυτό είναι ένα εξελικτικό χαρακτηριστικό, καθώς οι άνθρωποι δεν φορούσαν πάντα παπούτσια και η αυξημένη ευαισθησία στο κάτω μέρος των ποδιών τους βοήθησε να περιηγηθούν με ασφάλεια στο περιβάλλον τους, μερικές φορές σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Το πόδι μπορεί επίσης να πιάσει αντικείμενα, γεγονός που το καθιστά πολύ ευεργετικό για την κίνηση κατά μήκος δύσκολων περιοχών και τη διατήρηση της ισορροπίας.
Μέρος αυτού που κάνει το πόδι τόσο ενδιαφέρον είναι ο πιθανός αντίκτυπός του στην ανάπτυξη ποιοτικής κίνησης. Το πόδι έχει εκατοντάδες χιλιάδες νευρικές απολήξεις σε αυτό, με μεγάλη ποσότητα να είναι αισθητήρες νευρικών υποδοχέων. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τα μικρά παιδιά, καθώς οι αθλητικές ικανότητες είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα των αισθητηριακών δεξιοτήτων που αναπτύσσονται. Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Stellenbosch της Νότιας Αφρικής διαπίστωσε ότι τα παιδιά που ήταν «συνήθως χωρίς παπούτσια» εμφάνισαν καλύτερη ικανότητα ισορροπίας και άλματος από εκείνα που σχεδόν πάντα φορούσαν παπούτσια.
Η πολύ αυξημένη αισθητηριακή ανατροφοδότηση του να περπατάνε ξυπόλυτα βοηθά επίσης τα παιδιά να κρατούν τα μάτια τους πιο ψηλά καθώς κινούνται σε αντίθεση με το να κοιτάζουν το έδαφος. Τα μικρά παιδιά κρατούν το κεφάλι τους πιο ψηλά όταν περπατούν χωρίς παπούτσια. Η ανατροφοδότηση που λαμβάνουν από το έδαφος σημαίνει ότι υπάρχει λιγότερη ανάγκη να κοιτάξουν προς τα κάτω, κάτι που τα βγάζει εκτός ισορροπίας και τα κάνει να πέσουν κάτω.
Φαίνεται πιο πρόσφατα (την τελευταία δεκαετία περίπου) ότι τα υποδήματα για βρέφη φαίνεται να έχουν γίνει «πράγμα» – κάλτσα παπούτσι. Δυστυχώς, τα περισσότερα υποδήματα (αλλά ιδιαίτερα ογκώδη πάνινα παπούτσια) μειώνουν την αίσθηση που υπάρχει στα πόδια και εμποδίζουν τα σήματα που στέλνονται στον εγκέφαλό από τις νευρικές απολήξεις στο πέλμα του ποδιού. Αυτά τα νευρικά σήματα είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη ισορροπίας, συντονισμού, ακόμη και χρόνου αντίδρασης.
Όταν περπατάμε χωρίς παπούτσια, τα δάχτυλα των ποδιών και η σόλα του ποδιού αρχίζουν να κινούνται και να συμμορφώνονται με την επιφάνεια που βρίσκονται για να παρέχουν καλύτερη πρόσφυση. Αυτή η διαμόρφωση και σύλληψη της επιφάνειας θα ενισχύσει τις δομές μαλακού ιστού του ποδιού καθώς παλεύουν για να διατηρήσουν το σώμα ισορροπημένο και να κινείται προς τα εμπρός. Η αστάθεια και η αδυναμία των ποδιών και του αστραγάλου μπορούν να προκαλέσουν κυματισμό των ελαττωματικών μηχανικών στα γόνατα και τους γοφούς, οπότε η σημασία τους δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Υπάρχει λόγος ακόμη και οι επαγγελματίες αθλητές να εκτελούν συχνά ασκήσεις ή ασκήσεις χωρίς παπούτσια.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, το να ξοδεύετε χρόνο χωρίς παπούτσια μπορεί να είναι κρίσιμο για την ανάπτυξη ποιοτικής κίνησης σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Αλλά η παιδική ηλικία είναι η πλουσιότερη ευκαιρία για τα οφέλη που προκύπτουν με τα πόδια χωρίς παπούτσια, και ο χρόνος κατά τον περιορισμό των ποδιών στα ογκώδη πάνινα παπούτσια έχει το λιγότερο νόημα. Όσο περισσότερο χρόνο περνούν τα παιδιά χωρίς παπούτσια, ακόμα κι αν σημαίνει ότι τα πόδια τους λερώνονται, τόσο περισσότερο θα αποκομίσουν τα οφέλη της νευρικής απόδοσης και της δύναμης των ποδιών.
Μπορεί να ξεκινά με κάτι τόσο απλό όσο ο κανόνας «Χωρίς παπούτσια στο σπίτι» και στη συνέχεια να περνά χρόνο στην αυλή παίζοντας χωρίς παπούτσια. Καθώς το πόδι δυναμώνει, θα είναι σε θέση να χειριστεί περισσότερη αίσθηση και να είναι λιγότερο ευαίσθητο σε κοψίματα και γρατζουνιές που φοβούνται πολλοί όταν περπατάνε χωρίς παπούτσια. Για τα παιδιά, ο «ξυπόλητος χρόνος» θα τα ωφελήσει μακροπρόθεσμα.
Ειδικά τώρα το καλοκαίρι το να περπατάνε στο γρασίδι των μεγάλων πάρκων και ακόμα καλύτερα στην άμμο ή τα βότσαλα μιας παραλίας θα κάνει τεράστιο καλό στην ενδυνάμωση των ποδιών και στη βελτίωση των κινητικών τους ικανοτήτων – όπως τη σταθερότητα και την ισορροπία αλλά και την αντοχή και τη δύναμη.