Το άνοιγμα των σχολείων έφερε ήδη τις πρώτες ιώσεις της χρονιάς οι οποίες ταλαιπωρούν τα παιδιά. Ο Γ. Χαρίτος, παιδίατρος από το Βόλο, προειδοποιεί τους γονείς πως τον πρώτο χρόνο στον παιδικό, είναι αποδεκτό τα παιδιά να κολλήσουν έως και 10 ιώσεις, δίνοντας σαφείς οδηγίες για το πώς να τα βοηθήσουμε ώστε να μην είναι άρρωστα συνέχεια.
«Έχουμε αρκετά παιδάκια αυτή την εποχή τα οποία έχουν ξεκινήσει σταθμό και κυριολεκτικά πηδούν από την μία ίωση στην επόμενη. Ταλαιπωρούνται τα ίδια, μαζί τους κι οι γονείς, μαζί τους κι εμείς, και στο τέλος “όλοι μαζί με τον καιρό κατηφορίζουμε” κάνοντας υπομονή και πιστεύοντας ότι το παιδί “θα ηρεμήσει”.
Εν πρώτοις, να γνωρίζουν οι γονείς ότι ιδίως την πρώτη χρονιά του σταθμού είναι αποδεκτό να έχουμε 8-10 νέες ιώσεις του αναπνευστικού, με τις περισσότερες από αυτές να είναι ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες. Υπάρχουν όμως και πολλά παιδάκια που το μέτρο χάνεται, μαζί και το μέτρημα, και για αυτά πρέπει να μιλήσουμε σήμερα.
1. Πόσο “κρατάμε” το παιδί μας στις ιώσεις; Όταν το στέλνουμε πίσω είναι πραγματικά καλά ή απλώς “καλύτερα”;
Ναι. Υπάρχουν άνθρωποι που πιέζονται από την εργασία τους. Εγώ πάντως έχω παρατηρήσει και το εξής. Εκείνες που έχουν πραγματικό πρόβλημα με την δουλειά βρίσκουν κατά έναν περίεργο τρόπο κάποια λύση. Εκείνες που έχουν περιθώριο να το κρατήσουν, δεν το κάνουν και το στέλνουν σε κάθε ευκαιρία πίσω, απελευθευρώνοντας ζωτικό χώρο στην ημέρα τους για πρωινό καφέ με φίλες ή όπως μου είπε ένα κορίτσι χαριτωμένα “πληρώνω γυμναστήριο και τρεις ημέρες δεν έχω πατήσει”. Επιλογές είναι αυτές θα μου πεις, αλλά είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να έχουμε την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτατο και ίσως αυτό να ήταν και θεμιτό αν με αυτή την συμπεριφορά δεν παίρναμε και άλλες οικογένειες στον λαιμό μας.
2. Πόσο ελέγχουμε τον ύπνο του παιδιού μας;
Ξεκουράζεται αρκετές ώρες ο οργανισμός του παιδιού μας στο σπίτι ή σαπίζει με το τάμπλετ στον καναπέ; Πρέπει να φροντίζουμε το παιδί μας να κοιμάται νωρίς σε ένα δωμάτιο που καθαρίζεται και αερίζεται επαρκώς. Ολημερίς μπαίνω σε σπίτια. Βλέπω παιδικά δωμάτια κλειστά και φορτωμένα με ένα εκατομμύριο αντικείμενα, λούτρινα κουκλάκια, και άσχετα με το δωμάτιο πράγματα. Αυτά τα δωμάτια είναι δύσκολο να καθαριστούν, εύκολο να γεμίσουν με ακάρεα και σκόνη και καμιά φορά στην διακόσμηση το “less is more” και ίσως να το δοκιμάσετε για αλλαγή.
3. Πόσο ελέγχετε την διατροφή του παιδιού σας;
Δίνετε στο παιδί άφθονα υγρά, φρούτα και λαχανικά. Μα δεν τα τρώει, σου λέει, και θέλει ένα “κιντεράκι. Παιδί είναι. Έλα εσύ και δώστα αυτά, εγώ δεν έχω άλλη υπομονή” είπε η μέση Ελληνίδα μάνα και έβγαλε από την τσάντα ένα μίνι κρουασάν και έδωσε στο μικρό “για να μην γκρινιάζει”.
Είναι όμως σημαντικό η διατροφή του παιδιού μας να είναι πλούσια σε βιταμίνη C, αντιοξειδωτικά και πρωτεΐνη. Και νερό, πολύ νερό. Στοιχειώδες για τις πάρα πολλές εκκρίσεις του ανώτερου αναπνευστικού, τι να σου κάνουν τα σιρόπια, βλεννολυτικά και αποχρεμπτικά, σε ένα παιδί “στεγνό”;
4. Πόσα φάρμακα πρέπει να παίρνει το παιδί;
Η κατάχρηση φαρμάκων δεν βοηθά το ανώριμο ανοσοποιητικό του μικρού παιδιού. Να το έχετε κατά νου όταν στο πρώτο εικοσιτετράωρο ζητάτε από τον γιατρό σας μια αντιβίωση “για να τελειώνουμε”.
5. Τι κάνει το παιδί όταν δεν είναι στο σχολείο;
Αξιοποιήστε τον λίγο σας ελεύθερο χρόνο για μια υπαίθρια δραστηριότητα με το παιδί σας. Πηγαίνει παιδικό σταθμό, δεν χρειάζεται το απόγευμα να πάει και παιδότοπο (coffee opportunity #2). Ούτε από σπίτι σε σπίτι που υπάρχουν άλλα παιδιά από άλλους σταθμούς, στο τέλος δεν θα αφήσετε παθογόνο για παθογόνο. Φτιάξτε την δική σας “φούσκα” με συγκεκριμένους φίλους σας που μπορείτε να συνεννοηθείτε στα βασικά. Και περπατήστε έξω. Αφήστε το να τρέξει, ο καιρός δεν είναι πρόβλημα, σπανίως βρέχει και για το κρύο ρούχα έχετε. Στον Καναδά και στην Σκανδιναβία τα έχουν έξω με – 10 και με κόκκινα μάγουλα.
Και όλα αυτά σας τα λέω για να καταλάβετε ότι υπάρχει στα αλήθεια ΠΑΝΤΑ κάτι να κάνουμε για την κατάσταση που δεν το έχουμε κάνει ακόμα.
Όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας. Να αγαπάμε και τα παιδιά των άλλων όμως. Κι εκείνα δικά μας είναι κατά μία έννοια. Η χρονιά θα είναι δύσκολη, πέντε πράγματα απλά μπορούν να μας βοηθήσουν, να μείνουν προίκα και για το μέλλον, έχουμε κι άλλες χρονιές, κι άλλες ανηφόρες, και τα παιδιά μας δεν θα πάψουν ποτέ να μας χρειάζονται.
Ούτε κι εμείς εκείνα, ας είμαστε ειλικρινείς.»